Uit ’t Almanakske, mei 2025 …
Lukske Coppens ligt ip zijn sterfbedde. Rondom hem zitten zijn vrouwe, dochter, schoonzeune en Jelle, de verpleger van dienst.
Lukske kijkt naar zijn dochter Julie en prevelt: ‘Julie, ik wille daje gij al d’ huizen in ’t centrum van de gemeente krijgt.’ En tegen zijne schoonzeune: ‘En gij al d’ huizen en appartementen in ’t binnenkomen van Avelgem.’
De verpleger weet nie wa da ’t ie hoort. En als Lukske een paar dagen later het tijdelijke mee ’t eeuwige verwisseld heeft, komt de verpleger Lukske’s weduwe, Christelle, tegen. ‘Maar madam Coppens, uwe man moet toch ne vroet hard werkende mens geweest zijn. Al die eigendommen dat ie verworven heeft.’
Waarop de weduwe zegt: ‘Maar Jelle toch, ’t ging hier wel om zijn gazetteronde hé!’